Voormalige werkplaatsen van de faculteit Industrieel Ontwerpen zijn teruggegeven aan de TU Delft. De werkplaatsen zijn omgebouwd naar computerzalen en worden ingezet voor centrale facilteiten zoals onder andere het digitaal tentamineren van studenten. De computerzalen hebben een eigen identiteit gekregen - thema "digitaal" - vormgegeven met teksten en fotoprints. Verfissende ledverlichting en interieurelementen complementeren het geheel. Op 1 oktober 2012 zijn de ruimten officieel door de studenten in gebruik genomen.
| Status | gerealiseerd 2012 |
| Architecten | Fons Verheijen, Krijn Tabbers |
| Opdrachtgever(s) | TU Delft |
In 2007 heeft ons bureau deelgenomen aan een ontwerpwedstrijd voor een onderwijsgebouw van 2.250 m2 in Dalfsen.
Het gebouw kent drie gebruikersgroepen; kleuters, primair onderwijs en voortgezet onderwijs. De gebruikers zijn ondergebracht in aparte compartimenten met elk hun eigen, herkenbare entree, 2 compartimenten ten behoeve van primair onderwijs en 1 compartiment ten behoeve van voortgezet onderwijs. Het is een transparant en open gebouw, waarin kinderen elkaar kunnen stimuleren. Het onderwijs geschiedt in lokalen, maar ook zelfstandig of in kleine groepjes in studiehoekjes. Het ruimtelijke concept gaat uit van de ontplooiing van de kinderen. Bij de kleuters zijn de ruimten beschermend, prikkelarm, naarmate de kinderen ouder worden wordt het gebouw meer driedimensionaal, uitdagender en transparanter. In het hart van het gebouw verbindt een tribune de begane grond met de verdieping. De materialisering is warm, het energieconcept uiterst zuinig. In het ontwerp is rekening gehouden met een gewijzigde functie in de toekomst. Het gebouw is flexibel van opzet en kan op eenvoudige wijze geschikt worden gemaakt voor woningbouw.
Voor het woonhuis Rapenburg 49 in Leiden, een Rijksmonument, hebben wij een ontwerp gemaakt voor het verduurzamen en tevens versterken van de historische en ruimtelijke kwaliteiten van het pand. Het woonhuis bestaat uit een voor- en achterhuis. De stijlkamers in het voorhuis zijn in oude luister hersteld. Oorspronkelijke details en kleuren zijn teruggebracht en er is een nieuwe wandbespanning aangebracht. De familie woont zelf met twee kinderen in het achterhuis. Wens was om het achterhuis zo duurzaam mogelijk te renoveren. Met onder meer het aanbrengen van een dampopen isolatiesysteem, een nieuwe geïsoleerde beganegrondvloer en een luchtwarmtepomp is het gelukt het achterhuis ‘van het gas af’ te halen. Tijdens de renovatie van het achterhuis is de indeling verbeterd en is een dakkapel geplaatst en enkele dakvensters. De verbinding op de begane grond tussen keuken en woon/eetkamer en op de verdieping tussen slaapkamer en bibliotheek is teruggebracht. Bij de ingrepen is steeds gezocht naar een balans tussen moderne techniek en historisch besef.
Het geheel is gerealiseerd in nauwe samenspraak met opdrachtgever, restauratiebedrijf Burgy en Erfgoed Leiden.
fotograaf: Arjen Veldt
Huis van Hilde ligt aan de duinrand, op de toeristische route tussen station Castricum en de duinen. Het gebouw is in januari 2015 geopend en combineert een depot- met een museumfunctie. Het archeologisch centrum is vernoemd naar Hilde, een vrouw uit de vierde eeuw na Christus en gevonden in 1995 bij een opgraving in Castricum.
Huis van Hilde is gerealiseerd in opdracht van de Provincie Noord-Holland. Elke Nederlandse provincie is verantwoordelijk voor het in stand houden en tentoonstellen van archeologische vondsten binnen haar grenzen. Het oude depot van Noord-Holland in Wormer werd te klein, het klimaat was slecht beheersbaar en het was slechts in beperkte mate toegankelijk voor bezoekers. Het gebouw op de Zanderij in Castricum biedt voldoende ruimte voor beheer en het tentoonstellen van archeologische vondsten en collecties.
Huis van Hilde heeft een vloeroppervlak van 4.480 m2 en is onderverdeeld in een paviljoen en een ondergronds depot. Het gebouw is ontworpen vanuit het omringende landschap. Het ontwerp refereert aan een nollenlandschap; een duinlandschap dat veel ouder is dan de huidige stuifzandduinen en op verschillende plaatsen in Noord-Holland nog kan worden gevonden.
In het bovengrondse, langgerekte paviljoen zijn aan de ene kant de hoofdingang, met balie en museumwinkel , alsmede een ruimte voor tijdelijke exposities, garderobe en toiletten gesitueerd en aan de andere kant de kantoren van de medewerkers. Op de eerste verdieping bevinden zich een kleinschalig restaurant met terras (op het depot) en auditorium. De langgerekte vorm en het 70 meter lange dak van het gebouw verwijzen naar de vroegmiddeleeuwse boerderijen, zoals die in de omgeving hebben gestaan. De gebogen dakconstructie is afgewerkt met CorTenstalen beplating als een verwijzing naar rietgedekte boerderijen. De grote overstekken van het dak beschermen het interieur tegen direct invallend zonlicht, wat de toepassing van grote glasvlakken toestaat. De gevel is afgewerkt met natuursteen uit Marokko, met fossiele pijlstaartinktvissen erin, een verwijzing naar de archeologische functie van het gebouw. Deze steen komt ook weer terug in het interieur.
Het depot is circa 2.200 m2 groot en verdeeld in diverse archiefruimten en de centraal gelegen tentoonstellingsruimte. Het heuvelachtige nollenlandschap is als het ware over het depot heen getrokken. Door een meter zand op dit deel van het gebouw te leggen wordt op passieve wijze een stabiel klimaat bereikt en zijn maar beperkt installaties nodig om de temperatuur en luchtvochtigheid in het depot constant te houden. Door tijdens ontwerp en uitvoering sterk in te zetten op duurzaamheid heeft Huis van Hilde een gemiddelde score van 8,6 op het duurzaamheidslabel GPR. Daarnaast heeft het integreren van gebouwdelen in het landschap zeker ook een symbolische waarde: de beste plek om archeologisch schatten te bewaren is in de grond.
De jaren zestig wijk “de Prinsenhof” is afgelopen jaren grondig gerenoveerd en gerevitaliseerd. De nieuwe brede school ‘de Waterlelie’ vormt een opvallend onderdeel van de revitalisering en is gesitueerd in het midden van de wijk.
De Waterlelie is een veelzijdig complex dat aan tal van functies onderdak biedt. In het gebouw van 4.568 m2 zijn 18 klaslokalen voor twee basisscholen, een kinderdagverblijf met buitenschoolse opvang, een wijkcentrum ten behoeve van het Turks Cultureel Centrum Leidschendam, een consultatiebureau, een boksschool en een sporthal ondergebracht. De sporthal en de boksschool met activiteitenruimte en kleedkamers zijn in de kelder van het complex gesitueerd. Diverse ruimten zijn flexibel te gebruiken, dit was een van de uitgangspunten voor het ontwerp.
Het gebouw is verdiept in een vijver gerealiseerd in een door Kuiper Compagnons ontworpen park. Het dak van de school, dat tevens als speelplein dienst doet, is bereikbaar via een brug. Rondom het speelplein zijn thermisch verzinkt stalen hekwerken aangebracht. Via de hoofdentree op het dak kom je in de ruimtelijke foyer en van daaruit gaan alle gebruikers direct naar hun eigen ruimte of de gezamenlijke ruimten. De foyer is van 7.00 tot 23.00 uur geopend, alle ruimtes zijn apart afsluitbaar en de gebruikers bepalen zelf hun eigen openingstijden. Via een 16 meter brede trap ga je naar de grote aula. Vanuit de aula en de schoolgangen is zicht in de sporthal.
De school is voorzien van een hoogwaardige klimaatinstallatie. Door toepassing van onder andere goede isolatie en ventilatie met warmteterugwinning is de school 25% zuiniger dan de voorgeschreven norm.
